Rysuje twarze w chmurach.
Rysuje marzenia w błękicie przeplatanym bielą.
Dlaczego chcę zostać?
Dlaczego musisz odejść?
Co jest rzeczywistością?
Dlaczego chcemy zostać?
W nieskonczonej przestrzeni...
Zamknięci w szklanych domach
Mówimy do siebie błądząc słowami...
Rysuje marzenia w błękicie przeplatanym bielą.
Dlaczego chcę zostać?
Wlacze z plątaniną przewodów myśli wedrujacych,
Rysuje twarze w chmurach... dla Ciebie.
Nie odchodź... Choć jeszcze nie przyszłaś...
Twój uśmiech... Nie zmieniaj go...
Co jest rzeczywistością?
Twarze w chmurach... Dla Ciebie
Trochę poezji która nie jest poezją, trochę prozy, która jest prozą... życia codziennego. Czyli zapiski [nie] codzienne...
czwartek, 26 marca 2015
Twarze w chmurach
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz